Charakterystyka różnych materiałów skórzanych do notebooków:Jest wideo

Istnieje wiele rodzajów skóry, a różne rodzaje surowej skóry i różne metody garbowania mogą być stosowane, aby skóra była odpowiednia do różnych celów. Skóra powszechnie używana do wyrobów ze skóry naturalnej ma następujące cechy.

(1) Cechy skóry bydlęcej

Skóra bydlęca obejmuje skórę bydlęcą, skórę jaka i skórę bawolą.

Żółta skóra bydlęca ma drobnoziarnistą, grubą korę, wysoką wytrzymałość, pełnię i dobrą elastyczność, dzięki czemu jej produkty są piękne, wygodne i trwałe. Żółta skóra cielęca jest używana głównie do produkcji odzieży, obuwia skórzanego, toreb i gier w piłkę.

Ziarno skóry bydlęcej jest nieco gorsze niż żółtej skóry bydlęcej, a jej inne właściwości i zastosowania są z grubsza podobne do żółtej skóry bydlęcej.

Powierzchnia skóry bawolej jest stosunkowo szorstka, włókna są luźne, wytrzymałość jest nieco niższa niż w przypadku żółtej skóry bydlęcej, a inne właściwości są zbliżone do żółtych skór bydlęcych. Skóra bawola jest używana głównie do produkcji sof i toreb, a także jest powszechnie używana do produkcji skórzanych butów.

(2) Charakterystyka skóry wieprzowej

Skóra świńska różni się znacznie od skóry bydlęcej i owczej, głównie szorstkim ziarnem, ciasnymi włóknami, pulchnością i słabą elastycznością, ale wytrzymałość skóry świńskiej jest podobna do wytrzymałości skóry bydlęcej i wyższa niż skóry owczej, więc jej produkty są trwałe. Estetyka jest słaba.

Świńska skóra może być używana do wytwarzania różnych wyrobów skórzanych.

(3) Charakterystyka skóry owczej

Skóry owcze dzielą się na kozie i owcze.

Ziarno skóry koziej jest delikatne i piękne, a jej miękkość jest dobra, ale jej wytrzymałość jest gorsza niż w przypadku skóry bydlęcej. Wyroby ze skóry koziej są piękne i wygodne, ale odporność na tarcie i trwałość powierzchni są przeciętne. Skóra kozia wykorzystywana jest głównie do produkcji wysokiej klasy skórzanego obuwia damskiego, odzieży, rękawiczek oraz damskich torebek.

Skóra owcza jest bardziej miękka i bardziej miękka niż skóra kozia, ale nie tak mocna jak skóra kozia. Wyroby ze skóry owczej są piękniejsze i wygodniejsze w noszeniu, ale mają słabą trwałość. Skóra owcza wykorzystywana jest głównie do produkcji odzieży i rękawiczek, a także obuwia ze skóry wysokogatunkowej oraz miękkich toreb.

(4) Charakterystyka skóry licowej

Skóra licowa odnosi się do skóry, która zachowuje i wykorzystuje oryginalny wygląd skóry zwierzęcej (strona, po której rośnie włos), zwana także skórą przednią. Niektóre skóry licowe są używane bezpośrednio bez wykańczania, ale większość z nich jest poddawana obróbce kosmetycznej.

Skóra licowa wymaga wysokiej jakości skóry surowcowej o mniejszej niepełnosprawności i wysokich wymaganiach dotyczących przetwarzania, dlatego skóra licowa jest skórą wysokiej jakości. Ponieważ powierzchnia surowej skóry jest całkowicie zatrzymana na skórze, jej wytrzymałość jest dobra. Ogólnie rzecz biorąc, powierzchnia skóry licowej nie jest powlekana lub warstwa powłoki jest bardzo cienka, co pozwala zachować miękkość i dobrą przepuszczalność powietrza skóry. Ziarno prawdziwej skóry służy do odzwierciedlenia naturalnego stylu, dzięki czemu jest wygodny i piękny.

Większość skóry licowej jest barwiona barwnikami, dlatego w branży skóra licowa z barwnikiem jako głównym barwnikiem powłoki jest nazywana skórą anilinową (lub pełną skórą anilinową). Ten rodzaj skóry jest równomiernie barwiony, z wyraźnym słojem, bez użycia substancji błonotwórczych o działaniu kryjącym, a ziarno powierzchni skóry nie jest w ogóle zakrywane przez płynięcie i jest zachowane; na zmodyfikowanej powierzchni skóry pozostaje tylko cienkie, bezbarwne i przezroczyste ziarno. Wyraźnie widać ziarno samej skóry.

Skóra licowa jest używana do wszystkich szlachetnych wyrobów skórzanych. Podczas czyszczenia i pielęgnacji takich wyrobów skórzanych należy zwrócić uwagę na zachowanie ich niepowtarzalnego stylu i wyglądu.

(5) Charakterystyka skóry półanilinowej

Na powierzchni licowej surowca tego rodzaju skóry występują nieliczne, ale bardzo płytkie ubytki. W celu zakrycia ubytków przy zachowaniu naturalnego usłojenia skóry należy niewielką ilością pigmentów, substancji adhezyjnych i barwników lekko spryskać i zabarwić skórę, tworząc warstwę półkryjącą z bardzo cienką powłoką, która sprawia, że ​​słoje skóry są ledwo widoczne.